2024-10-29

Van de regen in de drup

Mensen met rijangst krijgen zeer regelmatig het advies om gewoon in de auto te stappen.
Men wil ook helpen door naast iemand te zitten en eventueel te coachen. Alhoewel, is dit wel coachen?
Wanneer iemand goed bedoelt naast je zit en steeds aanwijzingen geeft, wordt eigenlijk bevestigd dat er niet goed gereden wordt, anders zouden de aanwijzingen niet nodig zijn toch?
Ja, echt waar hoor ik dan ‘Mijn vriendin/man/buurvrouw/… is echt relaxed en goed om te helpen.’
Zo ook bij Minou. Zij ging in eerste instantie bijna hyperventilerend met mij de weg op. En ze vond het best eng, maar kreeg een beetje vertrouwen in haarzelf omdat ze ook wist dat ik kan remmen en gas geven daar waar nodig.
Minou nam het besluit om tijdens een paar dagen bij haar familie te zijn met hulp van de familie nog wat te oefenen. Onder andere het inparkeren. Dat moest tocht echt wel lukken? Ik vond het nog niet echt een goed plan. Ik heb jaren ervaring en de opleiding voor rijinstructie niet voor niets gedaan.
Dat parkeren heb ik in eerste instantie uitgelegd zoals een leek het zou doen en het lukte totaal niet.
Tot ik uitleg gaf zoals ik het vanuit mijn vak doe en Minou begreep ineens hoe het in elkaar zit. Parkeren zou ze verder bij de familie gaan oefenen en ook een stukje rijden moest vast gaan lukken.
Helaas werd dit een groot fiasco! De koppeling van de auto wilde niet doen wat Minou wilde. Bij een verkeerslicht sloeg de motor tig keer af, achter haar werd er flink getoeterd en familie zat naast haar te brullen: ‘Minou!!! De koppeling, de koppeling!!!’  Paniek sloeg toe! Hanneke had uitleg hierover gedaan en hielp eventueel als het niet lukte om paniek te voorkomen. Familie kon niet uitleggen hoe de koppeling nu eigenlijk werkt.
Terug in Amsterdam haalde ik Minou weer op en zo jammer dat deze ervaring Minou weer terug naar af had gebracht. Van de regen in de drup.
Minou zette door en rijdt nu als een tierelier.
Goed bezig meissie.